Hala Spacerowa w Świeradowie-Zdroju: Zabytkowy skarb Dolnego Śląska

Hala Spacerowa w Świeradowie-Zdroju, z dumą wznosząca się na 80 metrów, jest nie tylko najdłuższą na Dolnym Śląsku, ale także znakomitym świadkiem bogatej historii regionu. Wykonana z modrzewia, ten zabytek z XIX wieku kryje w sobie wiele opowieści.

Historia Domu Zdrojowego

Już w XVIII wieku na miejscu obecnego Domu Zdrojowego stał Dom Źródlany. Niestety, w 1895 roku doszczętnie spłonął. Nowy, majestatyczny budynek powstał na końcu XIX wieku z inicjatywy rodziny Schaffgotschów i dzięki ich funduszom. Za projekt odpowiedzialny był renomowany architekt Grosser, a prace budowlane prowadziło ponad sześciuset robotników. We wnętrzu tego wspaniale zdobionego budynku na parterze mieściły się eleganckie salony do odpoczynku i rozrywki. Na wyższych kondygnacjach przygotowano aż siedemdziesiąt luksusowych pokoi gościnnych.

 

Hala Spacerowa w Świeradowie-Zdroju zawsze wzbudzała zachwyt wśród kuracjuszy, którzy chętnie korzystali z ozdobnego ujęcia wody przy wejściu oraz odpoczywali na przestronnych, 160-metrowych tarasach zdrojowych. W tamtych czasach teren urozmaicały atrakcje takie jak muszla koncertowa, sztuczna grota z naciekami czy korty tenisowe. Również zespoły parkowe były starannie zaprojektowane i przyciągały spacerowiczów.

Spacerując po hali, warto zwrócić uwagę na detale – pięknie zdobiony sufit z roślinnymi ornamentami czy podest, na którym w dawnych czasach grała orkiestra, umilając czas kuracjuszom. Hala Spacerowa, jak sama nazwa wskazuje, była idealnym miejscem na piesze wędrówki, szczególnie podczas niepogody. W lepszych dniach goście mogli delektować się pięknem otaczającego parku. Wewnątrz hali zachwyca również starodawna fontanna, której rzeźbione detale z pewnością przyciągną Twoją uwagę.

 

Inne miejsca warte odwiedzenia: MAPA

GPS: Zdrojowa 1, 59-850 Świeradów-Zdrój

Iwonicz Zdrój. Najstarsze uzdrowisko na Podkarpaciu

Iwonicz Zdrój jest największym i najstarszym uzdrowiskiem w województwie podkarpackim. Lecznicze walory występujących tutaj wód mineralnych opisał już w 1578 roku Wojciech Oczko, nadworny medyk Stefana Batorego. Wtedy też zaczęto zwracać uwagę na doskonały klimat uzdrowiska.

 

 

W XVII wieku zakład zdrojowy cieszył się dużą popularnością w kraju i za granicą. O walorach leczniczych kurortu i jego osobliwościach pisano w ówczesnej Europie przypisując wodom mineralnym wręcz cudowne właściwości.
 
W XVIII stuleciu w wyniku ogólnego upadku kraju zmniejszyło się zainteresowanie starym uzdrowiskiem, a z czasem Iwonicz popadł w całkowite zapomnienie.
 
 
Dynamiczny rozwój, który nastąpił w XIX wieku, zawdzięcza Iwonicz swoim właścicielom – hrabiom Załuskim, którzy budując w pięknym parku pierwszy zakład kąpielowy i pensjonaty nadali mu charakter europejskiego kurortu. W dwudziestoleciu międzywojennym Iwonicz stał się bardzo popularny i taki pozostał do dziś.

 

 

Iwonicz Zdrój urzeka pięknem architektury Starego Pałacu, Starych Łazienek, Pijalni Wód Mineralnych, Domu Zdrojowego, Białego Orła i innych budynków. Nie jest może tak piękne jak Karlowe Wary, lecz mnie osobiście bardzo zachwyciło. 
 
Iwonicz Zdrój jest prężnie działającym i nadal rozwijającym się ośrodkiem sanatoryjno – wypoczynkowym, który dzięki ograniczonej rozbudowie nie stracił swoistej atmosfery i uroku.