Fajna Ryba - najwyższy szczyt województwa łódzkiego

Dziś przenoszę Was na najwyższe naturalne wzniesienie województwa łódzkiego – Fajną Rybę, mierzącą 347 m n.p.m. To kolejny krok w mojej podróży po Koronie Polski, czyli zdobywaniu najwyższych szczytów wszystkich 16 województw w kraju.

 

  

Zaczynam w Suchej Górze

 
Moja wyprawa rozpoczęła się w Suchej Górze, skąd prowadzi zielony szlak w stronę szczytu. Trasa choć krótka, miejscami jest dość stroma, co może być zaskakujące, zważywszy na niewielką wysokość Fajnej Ryby. Na pewnym etapie wędrówki, zielony szlak łączy się z żółtym, co daje dodatkową możliwość eksploracji okolicy.

  

Naturalny szczyt kontra sztuczny twór

 
Warto wspomnieć, że choć Fajna Ryba jest najwyższym naturalnym wzniesieniem w województwie łódzkim, to wyższa od niej jest Góra Kamieńsk, która osiąga wysokość 386 m n.p.m. Góra Kamieńsk jest jednak sztucznym tworem, usypanym z wyrobiska kopalni węgla brunatnego, dlatego Fajna Ryba zachowuje miano najwyższego naturalnego szczytu.
 

Tajemnicza nazwa i lokalizacja Fajnej Ryby

 
Pochodzenie nazwy "Fajna Ryba" nie jest jednoznaczne. Istnieje kilka teorii, z których jedna mówi o kształcie góry przypominającym rybę, inna o dorodnej rybie złowionej w okolicy, a jeszcze inna przypisuje nazwę słowom wypowiadanym przez miejscowego Żyda. Każda z tych opowieści ma swój urok, ale żadna nie jest ostatecznie potwierdzona.

 

 
Fajna Ryba znajduje się w paśmie Przedborsko-Małogoskim i stanowi część Przedborskiego Parku Krajobrazowego. Zielony szlak, którym podążam, prowadzi przez Przedbórz, Rączki, aż do Suchej Góry.
 

Korona Polski a Korona Gór Polskich

 
Choć Korona Polski i Korona Gór Polskich to dwa różne projekty, warto zaznaczyć, że zdobycie Fajnej Ryby to nie tylko element Korony Polski, ale również część większego kontekstu geograficznego. Warto przypomnieć, że w Koronie Gór Świętokrzyskich, mimo że leży w województwie łódzkim, znajduje się Altana – najwyższe wzniesienie Gór Świętokrzyskich w granicach województwa łódzkiego.
 

Pasmo Przedborsko-Małogoskie i Przedborski Park Krajobrazowy

 
Pasmo Przedborsko-Małogoskie to malowniczy region położony na pograniczu województw łódzkiego i świętokrzyskiego. To część większego obszaru, który przyciąga miłośników przyrody, turystyki pieszej oraz osób zainteresowanych historią geologiczną Polski. Jego wyjątkowe walory krajobrazowe i przyrodnicze chronione są w ramach Przedborskiego Parku Krajobrazowego.
 

Geografia i Charakterystyka Pasma Przedborsko-Małogoskiego

 
Pasmo Przedborsko-Małogoskie to ciąg wzniesień o umiarkowanej wysokości, które osiągają od około 200 do 400 m n.p.m. Najwyższym punktem jest właśnie odwiedzana Góra Fajna Ryba, która mierzy 347 m n.p.m. Pasmo to rozciąga się na południowy wschód od Przedborza, aż po okolice Małogoszcza, będąc częścią Gór Świętokrzyskich, choć geologicznie jest odrębną jednostką.

 
Region ten charakteryzuje się zróżnicowanym krajobrazem, z licznymi wzniesieniami, dolinami rzecznymi oraz lasami, które w znacznej mierze zachowały swój naturalny charakter. Znajdują się tu również malownicze przełomy rzeki Pilicy, a także rozległe kompleksy leśne, stanowiące ważne miejsce dla lokalnej flory i fauny.
 

Przedborski Park Krajobrazowy

 
Utworzony w 1988 roku Przedborski Park Krajobrazowy obejmuje obszar 166,4 km² i chroni najcenniejsze przyrodniczo i krajobrazowo fragmenty Pasma Przedborsko-Małogoskiego. Park jest jednym z najważniejszych obszarów chronionych w centralnej Polsce i odgrywa kluczową rolę w zachowaniu bioróżnorodności regionu.

Głównymi atrakcjami parku są malownicze lasy, w tym szczególnie cenne fragmenty Puszczy Pilickiej, oraz liczne gatunki roślin chronionych, takich jak buczyna karpacka czy storczyki. Park jest także siedliskiem wielu gatunków zwierząt, w tym rzadkich ptaków drapieżnych, takich jak bielik, oraz ssaków, takich jak wydry czy bobry.

Warto wspomnieć o kilku kluczowych rezerwatach przyrody 

znajdujących się na terenie Parku

Rezerwat Przyrody Murawy Dobromierskie

Rezerwat stepowy Murawy Dobromierskie powstał w 1989 r., a jego powierzchnia wynosi 36,29 ha. Obejmuje on jurajskie wzgórza w północno-zachodniej części Pasma Przedborsko-Małogoskiego, w okolicy miejscowości Rączki i Dobromierz. Do najcenniejszych składników flory należą rzadkie gatunki kserotermiczne oraz liczne gatunki podlegające ochronie, takie jak wiśnia karłowata, orlik pospolity, zawilec wielkokwiatowy, ciemiężyk białokwiatowy, goryczka orzęsiona, dziewięćsił bezłodygowy, aster gawędka, kruszczyk szerokolistny, pierwiosnek lekarski czy dzwonek syberyjski. Można tu spotkać wiele rzadkich gatunków owadów, m.in.: objęte ochroną paź żeglarz i paź królowej oraz aż 24 gatunki lęgowe ptaków, w tym: przepiórka, derkacz, srokosz i gąsiorek. Rezerwat stanowi doskonały punkt widokowy, szczególnie na dolinę Pilicy.

Rezerwat Przyrody Rezerwat Piskorzeniec

Piskorzeniec jest rezerwatem torfowiskowym o powierzchni 409,19 ha, utworzonym w miejscu, gdzie łączą się Potok Borowa, Potok Szreniawski i Czarna Pilczycka. Torfowisko obejmuje ekosystemy torfowisk wysokich oraz bagienne lasy olszowo-brzozowe i bory bagienne. Występuje tu kilka zespołów leśnych i zaroślowych oraz kilkanaście zespołów turzycowych i szuwarowych. Rezerwat stanowi ostoję dla licznych, rzadkich gatunków ptaków, takich jak bąk, łabędź niemy, żuraw, cietrzew, rycyk, kruk, słonka, remiz, dziwonia, błotniak stawowy, bocian czarny, czapla siwa, zimorodek. Spośród płazów można tu spotkać żabę moczarową, ropuchę szarą i zieloną oraz kumaka nizinnego, natomiast gady są reprezentowane m.in. przez żmiję zygzakowatą, jaszczurkę zwinkę i zaskrońca. Wśród flory występuje wiele rzadkich gatunków, takich jak turzyca bagienna, bagnica torfowa, wierzba borówkolistna czy turzyca strunowa.

Rezerwat przyrody Bukowa Góra

Rezerwat leśny Bukowa Góra o powierzchni 34,8 ha został utworzony w celu zachowania zbiorowisk buczyny w różnych odmianach, wraz z cennymi stanowiskami roślin chronionych, na wapiennym wzgórzu. Obejmuje on szczyt i północny stok dużego, wapiennego wzgórza, znajdującego się w północno-zachodniej części Pasma Przedborsko-Małogoskiego. Jest to jedyny i ostatni płat naturalnego lasu bukowego na podłożu węglanowym na terenie Nadleśnictwa Przedbórz. W runie występuje wiele rzadkich roślin podlegających ochronie ścisłej i częściowej oraz gatunków rzadkich w tej części Polski, takich jak żłobik koralowy, pluskwica europejska, lilia złotogłów czy wawrzynek wilczełyko.

Rezerwat przyrody Czarna Rózga

W rezerwacie leśnym o powierzchni 185,60 ha, ze względów naukowych oraz dydaktycznych, ochronie podlegają naturalne ekosystemy wilgotnych lasów liściastych z licznymi drzewami pomnikowymi oraz gatunkami rzadkich i chronionych roślin zielnych. Rezerwat mieści się w północnej części kompleksu leśnego "Oleszno" oraz w obrębie Przedborza. W granicach rezerwatu występują drzewostany naturalnego pochodzenia. Flora jest bujna i składa się z ponad 300 gatunków roślin, z których wiele jest objętych ochroną ścisłą.

Rezerwat przyrody Diabla Góra

Ten leśno-krajobrazowy rezerwat obejmuje wzniesienie zwane Diablą Górą, a jego powierzchnia wynosi 159,00 ha. Wzgórze Diabla Góra, o wysokości 285 m n.p.m., zbudowane z żółtego i różowego piaskowca, stanowi kulminację w zachodniej części wzgórz opoczyńskich, pomiędzy wsiami Skórnice i Skotniki. Celem ochrony w rezerwacie jest zachowanie naturalnych zbiorowisk roślinnych z wychodniami skał piaskowych oraz miejsc pamięci narodowej z okresu II wojny światowej. W rezerwacie stwierdzono występowanie gniewosza plamistego, gatunku niejadowitego węża zagrożonego wyginięciem. Występuje tu szereg roślin chronionych, takich jak widłak jałowcowaty i goździsty, kruszyna pospolita, macznica lekarska, kocanki piaskowe i konwalia majowa.

 

Turystyka i Szlaki w Paśmie Przedborsko-Małogoskim

 
Pasmo Przedborsko-Małogoskie oferuje liczne możliwości dla turystów pieszych, rowerowych i miłośników przyrody. Szlaki turystyczne przecinające park prowadzą przez najbardziej malownicze miejsca regionu, umożliwiając odwiedzającym podziwianie naturalnych krajobrazów oraz zdobywanie szczytów takich jak Fajna Ryba.

 

 
Jednym z popularnych szlaków jest zielony szlak turystyczny, który prowadzi przez Górę Fajna Ryba, oferując piękne widoki na otaczające tereny. Szlak ten jest częścią dłuższych tras, które pozwalają na głębszą eksplorację Przedborskiego Parku Krajobrazowego oraz Pasma Przedborsko-Małogoskiego.

Dla osób zainteresowanych kulturą i historią, w pobliżu parku znajdują się również interesujące zabytki, takie jak kościoły w Przedborzu i Małogoszczy, czy pozostałości dawnych osad.
 

Znaczenie Ochrony Przyrody

 
Przedborski Park Krajobrazowy jest ważnym miejscem ochrony przyrody w centralnej Polsce. Dzięki różnorodnym siedliskom, od lasów, przez łąki, po torfowiska, park jest ostoją dla wielu gatunków roślin i zwierząt, które są rzadko spotykane w innych częściach kraju. Park pełni również rolę edukacyjną, oferując liczne ścieżki dydaktyczne oraz możliwość organizacji warsztatów i zajęć terenowych.

Wszystko to sprawia, że Pasmo Przedborsko-Małogoskie i Przedborski Park Krajobrazowy są nie tylko cennymi przyrodniczo obszarami, ale również atrakcyjnymi miejscami do aktywnego wypoczynku na łonie natury.

 

Podsumowanie Wycieczki

 

Zdobycie Fajnej Ryby to nie tylko okazja do kolejnego odhaczenia szczytu w projekcie Korony Polski, ale także do poznania historii i uroków regionu łódzkiego. Mimo niewielkiej wysokości, Fajna Ryba oferuje interesującą trasę i jest przykładem na to, że nie tylko wysokie góry zasługują na uwagę. Pozostało mi już tylko kilka szczytów do zdobycia w Koronie Polski – do zobaczenia na szlaku!

 

Korona Polski – wykaz szczytów

 

- woj. małopolskie, Rysy 2499 m n.p.m.

- woj. dolnośląskie, Śnieżka 1602 m n.p.m.

- woj. śląskie, Góra Pięciu Kopców (niższy wierzchołek Pilska) 1543 m n.p.m.

- woj. podkarpackie, Tarnica 1346 m n.p.m.

- woj. opolskie, Biskupia Kopa 894 m n.p.m.

- woj. świętokrzyskie, Łysica 612 m n.p.m.

- woj. mazowieckie, Altana 408 m n.p.m.

- woj. łódzkie, Góra Kamieńska 400 m n.p.m. / Fajna Ryba 347 m n.p.m.

- woj. lubelskie, Krągły Goraj 389 m n.p.m.

- woj. pomorskie, Wieżyca 329 m n.p.m.

- woj. warmińsko-mazurskie, Dylewska Góra 312 m n.p.m.

- woj. podlaskie, Rowelska Góra 298 m n.p.m.

- woj. wielkopolskie, Kobyla Góra 284 m n.p.m.

- woj. zachodniopomorskie, Góra Krajoznawców 245 m n.p.m.

- woj. lubuskie, Góra Żarska 227 m n.p.m.

- woj. kujawsko-pomorskie, Czarna Góra 189 m n.p.m.

 

 

Inne miejsca warte odwiedzenia: MAPA

GPS: 51°10′37″N 20°45′20″E

Jak opowiadać historię z humorem: Analiza Dekameronu i 1670

Współczesne seriale kostiumowe, które z humorem przedstawiają przeszłość, doskonale odzwierciedlają nasze dzisiejsze lęki i dylematy. Ostatnio dwa takie tytuły – "Dekameron" i "1670" – przyciągnęły uwagę widzów, prezentując odmienne podejścia do satyry historycznej. Moje osobiste doświadczenia z tymi produkcjami są skrajnie różne. Jeden z nich okazał się dla mnie nie do zniesienia. Przekonaj się, który i dlaczego.

  

"Dekameron" – Błyskotliwa satyra z ducha Boccaccia

 
"Dekameron" to nowa produkcja Netfliksa, inspirowana klasycznym dziełem Giovanni Boccaccia, który urodził się i zmarł w miejscowości, którą niedawno odwiedzałem i opisywałem - Cartaldo - Perła Toskanii. Kathleen Jordan, autorka serialu, zręcznie przekształciła średniowieczny tekst w nowoczesną satyrę, osadzając akcję w realiach pandemii COVID-19. Serial rozpoczyna się w momencie, gdy Florencja zostaje sparaliżowana przez zarazę, a bohaterowie decydują się na ucieczkę do odizolowanej willi.

 
Co sprawia, że „Dekameron” przyciąga uwagę i sprawia, że można go oglądać godzinami, mimo iż jego inspiracja sięga średniowiecza? To przede wszystkim sposób, w jaki Jordan uchwyciła chaos informacyjny i społeczne nierówności. W czasach pandemii, podobnie jak w XIV-wiecznej Florencji, wyższy status społeczny miał gwarantować bezpieczeństwo. Serial w zabawny sposób ukazuje różnice między klasami społecznymi, które w dobie współczesnej pandemii są równie wyraźne, jak w przeszłości. Przewrotna satyra i inteligentne nawiązania do klasyki literatury sprawiają, że mimo upływu lat, historie opowiedziane przez Boccaccia wciąż pozostają aktualne i pełne humoru.

 

  

"1670" – Wypaczona wizja polskiego szlachcica

 
Z kolei „1670” jest nowym polskim serialem, który stara się przemycić elementy satyry w kontekście XVII-wiecznej Polski. Mimo że premiera miała miejsce w grudniu 2023 roku, zaskoczyła mnie, jak trudno było mi zanurzyć się w tej produkcji. Jan Paweł, główny bohater, to zarysowany karykaturalnie szlachcic, którego ambicje i marzenia o sławie są przedstawione w sposób bardziej groteskowy niż wciągający.
 
Główne zarzuty wobec „1670” dotyczą braku głębi i refleksji. Serial ma ambicje krytykować polską politykę i społeczne absurdy, ale często robi to w sposób, który zamiast bawić, nuży i zniechęca. Bezrefleksyjna obsada oraz przerysowane konflikty są raczej egzorcyzmem naszych narodowych kompleksów niż satyryczną refleksją. Brak głębszego kontekstu historycznego i nużące dialogi sprawiają, że nawet kilku minutowy seans może być męczący. W efekcie, mimo że serial ma swoje mocne momenty, to całość nie przekonuje do dłuższego zanurzenia się w tej wizji przeszłości.
 

Kontekst historyczny i współczesne refleksje

 
Z perspektywy mojej wizyty w Certaldo, miejscu narodzin i śmierci Giovanni Boccaccia, „Dekameron” nabiera dodatkowego wymiaru. Certaldo to nie tylko miejsce związane z pisarzem, ale także symboliczny punkt, gdzie średniowieczne dziedzictwo spotyka współczesność. Z historycznego punktu widzenia, Certaldo i jego zabytki stanowią tło dla przemyśleń na temat społecznych nierówności i ludzkiej natury, które w „Dekameronie” znalazły swoje odzwierciedlenie.
 
Boccaccio, żyjąc w czasach zarazy i społecznych przewrotów, zdołał stworzyć dzieło, które wciąga i bawi, ale również zmusza do refleksji. Jego geniusz tkwi w umiejętności uchwycenia uniwersalnych prawd, które pozostają aktualne przez wieki. Serial „Dekameron” w sposób udany odzwierciedla te cechy, a jego współczesna interpretacja wzbogaca nas o nowe spojrzenie na klasyczne tematy.
 
Z kolei „1670” pozostaje przykładem, jak trudne może być przeniesienie historycznych realiów na ekran w sposób, który nie tylko bawi, ale i zmusza do myślenia. W odróżnieniu od „Dekameronu”, „1670” nie potrafi znaleźć równowagi między komedią a refleksją, co czyni go mniej udanym eksperymentem w świecie satyry historycznej.
 

Podsumowanie

 
W świecie, gdzie historia często mieszana jest z współczesnymi problemami, zarówno „Dekameron”, jak i „1670” oferują różne spojrzenia na przeszłość. „Dekameron” jest udanym przykładem, jak literatura klasyczna może zostać ożywiona i przystosowana do współczesnych realiów, podczas gdy „1670” ilustruje wyzwania związane z próbą uchwycenia skomplikowanej rzeczywistości przeszłości w sposób, który ma bawić i prowokować do myślenia. Każdy z tych seriali jest inny, ale obydwa mają swoje miejsce w bogatym krajobrazie współczesnej satyry historycznej.

Toskańskie Uzdrowisko Montecatini-Terme

Montecatini-Terme to jedno z tych włoskich miasteczek, które zdają się zatrzymać w czasie, oferując swoim gościom wyjątkową mieszankę historii, architektury, natury i relaksu. Położone w sercu Toskanii, Montecatini-Terme od lat przyciąga turystów swoimi źródłami termalnymi, zabytkowymi hotelami oraz malowniczymi krajobrazami. Jednakże, jak wiele miejscowości wypoczynkowych, również i Montecatini przechodzi przez różne fazy sezonowe, co ma ogromny wpływ na atmosferę miasta. Zapraszam Was do kolejnego wpisu z Toskanii.

 

Montecatini-Terme: Miasto z tradycjami

 
Montecatini-Terme od wieków jest znane z leczniczych właściwości swoich wód termalnych. Już w czasach rzymskich miejscowość ta była doceniana za swoje naturalne źródła, które dziś są głównym magnesem przyciągającym turystów z całego świata. Miasteczko zostało w pełni rozwinięte jako uzdrowisko w XIX wieku, kiedy to zaczęły powstawać pierwsze luksusowe hotele i kąpieliska termalne. Do dziś wiele z tych historycznych budynków zachowało swoje pierwotne funkcje, oferując odwiedzającym możliwość skorzystania z tradycyjnych zabiegów spa.
  
Najbardziej znane z tutejszych term to Tettuccio, Excelsior oraz Leopoldine. Każde z tych miejsc oferuje nie tylko kąpiele lecznicze, ale również unikalne doświadczenie zanurzenia się w historii i kulturze regionu. Budynki te, z ich pięknymi kolumnadami, marmurowymi wnętrzami i malowniczymi ogrodami, są prawdziwymi dziełami sztuki architektonicznej.
 

Miasto poza sezonem: Ciche ulice i zamknięte hotele

 
Podczas szczytu sezonu Montecatini-Terme tętni życiem. Ulice są pełne turystów, którzy spacerują po eleganckich promenadach, odwiedzają lokalne kawiarnie i restauracje, a także korzystają z licznych zabiegów oferowanych przez miejscowe spa. W tym czasie miasto jest pełne energii, a życie toczy się na wysokich obrotach. Montecatini poza sezonem, pokazuje zupełnie inne oblicze.

 

  
Montecatini-Terme, jak wiele innych miejscowości turystycznych, poza sezonem wydaje się niemal wymarłe. Zamknięte hotele i puste ulice nadają miastu nieco melancholijny charakter. Długie, ciche spacery po opuszczonych promenadach pozwalają na zupełnie inne doświadczenie miasta - bardziej intymne, refleksyjne. Jest to czas, kiedy Montecatini-Terme staje się idealnym miejscem dla tych, którzy szukają spokoju i ciszy, z dala od zgiełku typowego dla sezonu turystycznego.
 
Na ulicach Montecatini poza sezonem można spotkać nielicznych przechodniów, a wiele miejsc, które latem są pełne życia, teraz wydaje się opuszczonych. Hotele, które jeszcze niedawno gościły turystów z całego świata, są zamknięte, a restauracje i kawiarnie, które w sezonie kuszą zapachami lokalnych potraw, teraz również wydają się uśpione. Jest w tym jednak pewien urok - możliwość zobaczenia miasta w jego autentycznej, nieco nostalgicznej odsłonie.
 

Montecatini Alto: Historyczna perła na wzgórzu

 
Jednym z najciekawszych miejsc w Montecatini-Terme jest Montecatini Alto, historyczna część miasta położona na wzgórzu, z którego roztacza się zapierający dech w piersiach widok na całą okolicę. Montecatini Alto to miejsce, gdzie historia i tradycja spotykają się z naturą, oferując odwiedzającym niezapomniane wrażenia.
 
Do Montecatini Alto można dostać się pieszo, korzystając z malowniczych ścieżek, ale bardziej popularnym sposobem jest skorzystanie z kolejki Funicolare di Montecatini Terme. Jest to zabytkowa kolejka, która kursuje od 1898 roku i stanowi jedną z głównych atrakcji turystycznych miasta. 
  
Montecatini Alto, mimo swojego spokojnego charakteru, ma wiele do zaoferowania. Znajduje się tu kilka zabytkowych kościołów, urocze place oraz tradycyjne włoskie restauracje, gdzie można spróbować lokalnych specjałów. Spacerując wąskimi uliczkami Montecatini Alto, można poczuć atmosferę dawnych czasów, kiedy to życie w miasteczku toczyło się powoli, zgodnie z naturalnym rytmem przyrody.
 

Montecatini-Terme nocą: Magia Świątecznego Oświetlenia

 
Nawet poza sezonem, Montecatini-Terme potrafi zaskoczyć. Wieczorem, kiedy zapada zmrok, miasto ożywa na nowo. Świąteczne oświetlenie, które rozbłyska na ulicach, nadaje miastu zupełnie nowy, magiczny charakter. Lodowisko, które za dnia wydawało się opustoszałe, nocą przyciąga miejscowych, a muzyka rozbrzmiewająca z głośników tworzy ciepłą, przyjazną atmosferę.
 
Warto dodać, że Montecatini-Terme jest miejscem, które potrafi zaskakiwać na każdym kroku. Nawet jeśli za dnia wydaje się opustoszałe, nocą ukazuje swoje drugie oblicze. Wiele z miejsc, które były zamknięte w ciągu dnia, wieczorem otwiera swoje drzwi, a miasto wypełnia się ludźmi. To idealny moment, aby usiąść w jednej z lokalnych kawiarni, zamówić filiżankę włoskiej kawy i obserwować, jak Montecatini-Terme budzi się do życia.
 

Podsumowanie

 
Montecatini-Terme to miejsce, które ma wiele do zaoferowania zarówno w sezonie, jak i poza nim. To miasto, które zachwyca swoją historią, architekturą i naturalnym pięknem. Choć poza sezonem może wydawać się opustoszałe, to właśnie wtedy można odkryć jego prawdziwą, nieco melancholijną duszę. Jest to idealne miejsce dla tych, którzy szukają spokoju i chcą poczuć autentyczny klimat włoskiego miasteczka.
 
Niezależnie od pory roku, Montecatini-Terme zawsze ma coś do zaoferowania. Czy to relaks w termalnych źródłach, spacer po historycznych uliczkach Montecatini Alto, czy też wieczorny spacer po świątecznie oświetlonych promenadach - każde z tych doświadczeń pozostawi niezapomniane wrażenia. Montecatini-Terme to miejsce, które trzeba odwiedzić, aby w pełni docenić jego unikalny urok.

Odkrywając Vinci: Spacer Śladami Leonarda

Vinci, malownicza miejscowość w sercu Toskanii, jest miejscem, gdzie historia, sztuka i nauka łączą się w harmonijną całość. To nie tylko miejsce narodzin jednego z największych umysłów renesansu, Leonarda da Vinci, ale także perła dla miłośników historii, kultury i pięknych krajobrazów. Choć Leonardo przyszedł na świat w niewielkiej wiosce Anchiano, oddalonej o zaledwie kilka kilometrów od Vinci, to właśnie ta miejscowość stała się centrum pielgrzymek dla tych, którzy chcą lepiej poznać życie i twórczość tego renesansowego geniusza. Zapraszam Was do kolejnej wicieczki po Toskanii. 
  

 

Wizyta w Vinci w Okresie Bożego Narodzenia

  
Wizyta w Vinci w okresie Bożego Narodzenia to doświadczenie pełne uroku i spokoju. Miasto, które na co dzień przyciąga rzesze turystów, w tym czasie staje się bardziej intymne, oferując odwiedzającym możliwość głębszego zanurzenia się w jego atmosferę. Na ulicach panuje cisza, a zamknięte sklepy i restauracje sprawiają, że można skupić się na autentycznym uroku tego miejsca, nieskażonym komercjalizacją.

 

 

Muzeum Leonarda da Vinci

  
Jednym z głównych punktów programu każdej wizyty w Vinci jest Muzeum Leonarda da Vinci, które rozciąga się na dwa główne obiekty: Palazzo del Podestà i Castello dei Conti Guidi. W muzeum można podziwiać liczne rekonstrukcje maszyn zaprojektowanych przez Leonarda, oparte na jego słynnych szkicach i notatkach. Wśród eksponatów znajdują się modele lotnicze, urządzenia hydrauliczne, maszyny wojenne oraz projekty architektoniczne. To miejsce oferuje nie tylko możliwość obejrzenia tych niesamowitych wynalazków, ale także interaktywne wystawy, które pozwalają zrozumieć geniusz Leonarda i jego wpływ na rozwój współczesnej nauki i techniki.

 

Uomo di Vinci: Interpretacja Mario Ceroliego

Mario Ceroli, włoski artysta znany z innowacyjnych prac w drewnie, stworzył rzeźbę "Uomo di Vinci" (Człowiek z Vinci), która jest współczesną interpretacją słynnego rysunku Leonarda da Vinci znanego jako „Witruwiański Człowiek”. Rzeźba Ceroliego, wykonana z lameli drewnianych, została przekazana miastu Vinci w 1987 roku. 

 

  

Mario Ceroli w swojej pracy „Uomo di Vinci” (1967) postanowił przedstawić witruwiańskiego człowieka w trzech wymiarach, wykorzystując drewniane elementy. Jego wersja nawiązuje do rysunku Leonarda, ale z nowoczesnym twistem: figura jest umieszczona w sześcianie, który z kolei jest wpisany w kulę. Ceroli świadomie odstępuje od klasycznej geometrii witruwiańskiej, co znajduje odzwierciedlenie w tytule jego pracy – „Squilibrio” (Nierównowaga).

Witruwiański Człowiek: Historia i Symbolika

Witruwiański Człowiek Leonarda da Vinci jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych obrazów na świecie, symbolizującym harmonię i proporcje w sztuce i architekturze. Opisany w traktacie Vitruwiusza z I wieku p.n.e., przedstawia idealne proporcje ludzkiego ciała jako wzór doskonałej harmonii. Leonardo zaktualizował ten temat, tworząc rysunek, który łączy dwa różne układy figury ludzkiej – stojącą i rozłożoną – w kwadracie i kole.

 

 

Rzeźba Ceroliego, będąca nowoczesnym podejściem do witruwiańskiego wzorca, została stworzona z myślą o odzwierciedleniu współczesnych realiów i ich dystansu od harmonii i równowagi reprezentowanych przez oryginalnego Witruwiańskiego Człowieka. Praca Ceroliego jest efektem jego zainteresowania renesansem oraz wcześniejszych eksperymentów artystycznych, takich jak „Cassa Sistina” (1966) i „L’uomo di Leonardo” (1964).

Rzeźba „Uomo di Vinci” stoi na Piazza Guido Masi, za Zamkiem Conti Guidi, gdzie została ustawiona po jej przekazaniu miastu przez samego artystę. Praca Ceroliego jest hołdem dla nowoczesności i dynamiki rysunku Leonarda, który już w latach 60. XX wieku zainspirował artystę. Rzeźba ta stała się symbolem miasta Vinci oraz jego nierozerwalnego związku z Leonarda da Vinci.

 

Dom Narodzin Leonarda w Anchiano

 
Kilka kilometrów od Vinci, w malowniczej wiosce Anchiano, znajduje się Dom Narodzin Leonarda da Vinci. Jest to skromne, ale pełne historycznego znaczenia miejsce, które zostało przekształcone w muzeum multimedialne. Odwiedzający mogą zobaczyć wystawę, która przybliża życie i dzieło Leonarda, a także podziwiać reprodukcje jego najsłynniejszych obrazów, takich jak „Ostatnia Wieczerza” czy „Mona Lisa”. Przez okna domu rozciąga się widok na toskańskie wzgórza, które z pewnością były świadkami pierwszych lat życia artysty.
 

Spacer po Vinci

Spacerując po Vinci, warto zwrócić uwagę na detale, które przypominają o związkach miasta z Leonardem. Piazza dei Guidi, główny plac miasta, został zaprojektowany przez współczesnego artystę Mimmo Paladino, jako hołd dla renesansowego mistrza. Jego geometryczne wzory nawiązują do badań Leonarda nad perspektywą i matematyką.

 

 

Kościół Santa Croce, znajdujący się w centrum Vinci, to kolejny ważny punkt na mapie. Wewnątrz kościoła znajduje się chrzcielnica, przy której według tradycji został ochrzczony Leonardo. To miejsce, szczególnie w okresie świątecznym, emanuje atmosferą spokoju i kontemplacji.
 

Przyroda i Okolice Vinci

 
Nie sposób mówić o Vinci, nie wspominając o pięknie otaczającej go przyrody. Toskana, z jej łagodnymi wzgórzami, winnicami i gajami oliwnymi, jest regionem, który zainspirował wielu artystów. W okolicach Vinci znajdują się liczne trasy piesze i rowerowe, które prowadzą przez malownicze krajobrazy, pozwalając na chwilę wytchnienia i podziwiania przyrody. Jedną z najpopularniejszych tras jest Via di Caterina, ścieżka wiodąca przez miejsca związane z życiem Leonarda, w tym przez wioskę Anchiano.
 

Boże Narodzenie w Vinci

 
Święta Bożego Narodzenia w Vinci to czas wyjątkowy, w którym miasto ukazuje swoje inne, bardziej intymne oblicze. W przeciwieństwie do tętniących życiem większych miast, tutaj można naprawdę poczuć ducha świąt w cichej, spokojnej atmosferze. Lokalne kościoły organizują tradycyjne msze świąteczne, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i odwiedzających. Dla tych, którzy szukają autentycznego doświadczenia, Vinci w tym okresie to doskonały wybór.
 

Podsumowanie

 
Vinci to miejsce, które łączy w sobie bogatą historię z pięknem toskańskiego krajobrazu. Spacerując śladami Leonarda da Vinci, można nie tylko lepiej zrozumieć życie i twórczość jednego z największych geniuszy w historii, ale także poczuć magię tego wyjątkowego miejsca. Niezależnie od pory roku, Vinci oferuje niezapomniane doświadczenia, które pozostaną w pamięci na długo. Boże Narodzenie, ze swoją wyjątkową atmosferą, dodaje temu miejscu dodatkowego uroku, czyniąc każdą wizytę jeszcze bardziej wyjątkową.

 

Inne miejsca warte odwiedzenia: MAPA

GPS: 43°47′N 10°55′E