Początkowo tekst przeszedł bez echa, ale 14 lutego, na rozkaz sanacyjnego generała Stefana Dąb-Biernackiego, wojsko weszło do redakcji gazety i zdemolowało lokal. Co gorsza, Cywiński został napadnięty w swoim domu przez grupę wiernych Marszałkowi oficerów i pobity. Stało się to na oczach jego córki i żony. Ostatecznie autor oraz redaktor "Dziennika Wileńskiego" Aleksander Zwierzyński zostali aresztowani.
Jak się okazało, na Cywińskiego i Zwierzyńskiego "nie było paragrafu". Prawo nie broniło bowiem dobrego imienia zmarłych. Z tego powodu autor artykułu i redaktor "Dziennika Wileńskiego" zostali oskarżeni o obrazę narodu.
Ostatecznie sąd okręgowy w Warszawie, gdzie toczył się proces, skazał Cywińskiego na trzy lata więzienia, a Zwierzyńskiego uniewinnił. Sąd apelacyjny zmniejszył wyrok autora do 1,5 roku więzienia. Natomiast oficerowie odpowiedzialni za pobicie z 14 lutego zostali ochronienie przez sanacyjne władze i nie ponieśli żadnych konsekwencji.
By zapobiec kolejnym tego typu sytuacjom, 7 kwietnia 1938 roku, Sejm jednomyślnie przyjął "Ustawę o ochronie imienia Józefa Piłsudskiego, pierwszego Marszałka Polski".
"Pamięć czynu i zasługi Józefa Piłsudskiego - Wskrzesiciela Niepodległości Ojczyzny i Wychowawcy Narodu - po wsze czasy należy do skarbnicy ducha narodowego i pozostaje pod szczególną opieką prawa" - stanowił pierwszy artykuł aktu prawnego, który dalej przewidywał karę nawet pięciu lat więzienia za znieważenie dobrego imienia Marszałka.