Lasy łęgowe zwane krótko łęgami są to miejsca przetrwania i bytowania wielu unikalnych gatunków roślin i zwierząt. To nasze najbogatsze a jednocześnie najbardziej zagrożone zbiorowiska leśne. Mówi się, że lasy łęgowe to zielone płuca ziemi, wchłaniają znaczne ilości emisji CO2. Stanowią siedlisko chronione przez Unię Europejską w ramach sieci Natura 2000.
Warunkiem prawidłowego funkcjonowania typowych łęgów są coroczne krótkookresowe zalewy. Tak jest w przypadku występujących nad większymi rzekami łęgów jesionowo-wiązowych. Spośród drzew najlepiej czują się w nich topole, jesiony, wiązy i dęby, a więc gatunki o największych wymaganiach siedliskowych. Las ten stanowi ostoję ogromnego bogactwa form życia, wyraźnie odróżniającą się na tle porastających zbocza buczyn, dąbrów i świerczyn.