Słup tatarski znajduje się na tzw. Korzeniach. Nazwa Korzenie wiąże się prawdopodobnie z porastającymi górę Iwę i okoliczne wzniesienia gęstymi lasami, z czasem wykarczowanymi przez osadników. Podobno duże stosy korzeni z wyciętych drzew widoczne były z daleka. To właśnie od tych korzeni, poskładanych w ogromne sterty, miejsce to wywodzi swą nazwę.
Słupy tatarskie, otaczały Pruchnik z trzech stron i miały ważna rolę do spełnienia. W razie zbliżanie się hord tatarskich w ich górnej części, tzw. niecce palono smołę. Ogień widoczny z daleka alarmował mieszkańców Pruchnika o zbliżającym się niebezpieczeństwie i mobilizował do obrony na wałach, ucieczki do zamku, bądź kościoła lub do ukrycia się w lasach.
Na Korzeniach zachował się jeden z trzech obelisków pamiętający czasy najazdów tatarskich. Drugi - stający na wzniesieniu, na północ od miasta obok cmentarza - zawalił się z powodu braku konserwacji w roku 1972 r. Trzeci obelisk - obecnie kapliczka - kryty dachówką, stoi od strony zachodniej miasta na prywatnej posesji.
Słupy tatarskie z Pruchnika, opuszczone, powoli niszczały a ich pierwotny wygląd zanikał. Często mylono je z kapliczkami. Do dziś w pierwotnej formie przetrwał tylko jeden ten z Korzeni.
