Przeciętne, zdrowe nogi własne i psa wystarczą, by wziąć udział w zawodach dogtrekkingu.
W Polsce jest to raczej impreza sportowo-rekreacyjna - wspólny bieg lub marsz człowieka i jego psiego towarzysza na orientację gdzie zawodnicy posługują się mapą i kompasem by odnaleźć punkty kontrolne. W łatwiejszych wariantach trasa może wieść np. szlakami turystycznymi - by dotrzeć do mety, wystarczy się ich trzymać. Właściwy dogtrekking to bieg ultra maratoński ludzko-psiej pary.
Rekreacyjna forma tej dyscypliny – jest coraz popularniejsza na Zachodzie a swoją ogromną popularności ma u naszych południowych sąsiadów – Czechach. Tam także rozgrywane są Mistrzostwa Świata w Dogtrekkingu gdzie startują już prawdziwi ultrasi i maratończycy.
Na długich i trudnych trasach wyczynowych najlepiej radzą sobie psy średnie, dość lekkiej budowy - np. siberian husky, sznaucer średni, beagle czy posokowiec. Sprawdzają się też psy ras użytkowych: border collie, pointery, wyżły, czy owczarki niemieckie lub belgijskie. Wytrzymałe bywają psy ras małych, np. teriery, a także niektóre kundelki.
Zawodnicy startujący na dłuższych dystansach zobowiązani są zabierać na trasę wodę jedzenie dla psa - co najmniej litr na każdą psią głowę, specjalny but dla psa w razie zranienia łapy.